24 september        25 september        26 september        27 september    

28 september        29 september        30 september     

 

Zondag 24 september 2006

Van harte welkom Dhirai-Dooley’s

Eindelijk is het dan zo ver. Na 9 bezoeken (in totaal 3960 km) aan de fokker te Bellingwolde (kennismaking, visite, ophalen enz.), 3 wandelingen met de groep van ODH en één ODH hondenshow, is Dhirai-Dooley’s in ons gezin gekomen. Gisterenavond 23 september zijn Erik en Maruschka richting Bellingwolde vertrokken. Zij bleven een nachtje slapen alvorens met Dhirai-Dooley’s richting Obdam te vertrekken. (Deze truc werkte: we hebben een Dooley’s geruild voor een Dooley’s!). De eerste tien minuten hadden we live muziek in de auto. Dhirai piepte totdat we de grote weg opgingen. Na uiteindelijk zijn draai gevonden te hebben, begon hij na zo’n 70 minuten wederom te piepen. Tussen Joure en Sneek maar een kleine stop gemaakt. Gelukkig, goed ingeschat. Jawel Dhirai gaf het goed aan: een flinke plas langs de autoweg. Menig verkeer (auto’s, vrachtwagens, bussen, trekkers op de parallelweg en een grote groep Harley’s) kwam langs razen, maar dit had geen enkel effect op Dhirai. De weg werd vervolgd…Op zo’n honderd meter voor huis is Erik met Dhirai naar huis gaan wandelen (of was het meer dragen?). Thuis aangekomen werden zij ontvangen door de beide dochters, opa en oma, oom en tante en neefje Jasper. De eerste verkenning  in Dhirai-Dooley’s nieuwe huis kan beginnen…

Dhirai had geluk. Hij kon gelijk de hele benedenverdieping inclusief tuin verkennen. Iedereen liet hem rustig zijn gang gaan. Zo kon Dhirai zijn eerste cadeautje uitpakken: een trektouw en een paar heerlijke kluifspenen. Af en toe ging er iemand op de mat zitten, om een beetje te spelen met alle nieuwe speeltjes. Het eerste speeltje was in twee minuten kapot. Het leek op een bot, maar had de buitenkant van een tennisbal. Geen succes dus.  

Dhirai heeft zich heerlijk vermaakt. Slechts één keer gepiept, maar dat was omdat alle kinderen tegelijk de kamer verlieten om buiten te gaan spelen. Dhirai’s roedel viel uiteen.

Wat ons opviel was dat Dhirai precies wist hoe lang hij kon spelen of wandelen. Moe gestreden zocht hij dan zelf een rustig plekje op (en dat was nooit in de bench) om heerlijk te gaan slapen en dromen van alle nieuwe indrukken. Hij heeft hier in huis immers geen groot voorbeeld dat hem uitdaagt of wie hij uit moet dagen. Opa was de grootste uitdager. Op handen en knieën  gingen ze door de tuin achter elkaar aan. Een pracht gezicht.

Na de koffie vertrok iedereen richting huis en keerde ook de rust in Huize Warta weer terug.

Dhirai ligt midden in de kamer op de koude vloer nog wat na te hijgen van een klein wandelingetje met Erik en de beide dochters. Zo meteen gaan we naar bed. Hoe de nacht verloopt, vertellen  we morgen wel…  

 

Maandag 25 september

 

Zoals we gisteren al aangaven, vindt Dhirai de bench geen favoriete plek. Vanaf het moment dat hij op de slaapkamer in de bench zit, begint het gepiep. Ondanks het negeren en af en toe een hand bij de bench weet Dhirai van geen ophouden. Dit duurt tot ongeveer half één. Dan worden de periodes niet piepen wat langer en het piepen korter. Rond halfvier gaat Erik nog een blokje om met Dhirai. Hij zegt niets en bij terugkomst gaat Dhirai meteen weer de bench in. Eerst weer piepen, maar nu stopt het vrij snel. Het ziet er na uit dat we kunnen slapen… Om kwart voor vijf loopt de wekker af; Maruschka gaat naar haar werk. Iedereen slaapt lekker door. Tegen zevenen komt er nog meer leven in de brouwerij in huize Warta. Iedereen staat op. De eerste hele dag kan nu ook beginnen voor Dhirai.

Als Erik naar zijn werk gaat, moet Dhirai in de bench. Piepen natuurlijk. Nog geen 30 minuten later is Maruschka al weer thuis en Dhirai ligt lekker rustig. Maruschka gaat eerst even boven omkleden. Toch moet Dhirai haar gehoord hebben, want opeens begint het piepen. Samen gaan ze een rondje lopen en daarna de benedenverdieping stofzuigen. Dhirai is absoluut niet bang en loopt graag in de weg. Onder een kopje koffie ligt Dhirai lekker rustig aan de voeten van Maruschka. Zo gauw zij opstaat, komt Dhirai ook in beweging.

  Rond één uur vertrekken zij samen in de auto naar de dierenarts. Ook nu vindt Dhirai de autokennel maar niets. Hij blijft piepen totdat hij eruit mag. Bij de dierenarts hebben we geen problemen. Dat zou ook raar zijn, als je zo’n thuis gehad hebt in je eerste 8 levensweken. De complimenten zijn dan ook voor Shinji, Ronald, Saskia en alle anderen van de roedel.

Volgende week moeten we weer terug voor de volgende inenting. De ontwormpillen hebben we al meegekregen. Op de terugweg eerst nog een tussen stop gemaakt voor een wandeling. Thuis aangekomen nog even spelen, zowel binnen als buiten in de tuin. Het enige wat Dhirai wakker krijgt is onze telefoon. Vreemd geluid hè.

  Rond halfvier komen de meiden uit school met vriendinnetjes natuurlijk. Dhirai vindt de aandacht prachtig, maar na een klein kwartiertje vertrek hij om lekker te gaan liggen slapen. De meiden vertrekken naar buitenom te gaan spelen, maar nu met elkaar.

Als Dhirai wakker wordt, gaan we samen een klein stukje lopen. Deze keer heeft hij niet zo veel zin en gaat niet verder dan het tweede hoekje van de straat (lees honderd meter). Voor het huis blijft Dhirai zitten en is met geen mogelijkheid mee naar binnen te krijgen. Dat kan ook niet anders met al die spelende kinderen voor de deur (wij wonen in een woonwijkje dat slechts op één manier in te rijden is, met een groot speelterrein met speeltuin voor de deur).

  Tijdens het eten ligt Dhirai weer onder de tafel te slapen. Hij blijft vanavond vrij rustig. Er komt pas leven in als Kayleigh gaat oefenen op haar gitaar. In eerste instantie begint Dhirai te piepen, maar als Maruschka later bij hem op de grond gaat zitten vindt hij het best. Ook Michelle geeft een gitaarconcert waar mee Dhirai geen problemen heeft. Er zit dus ook muziek in.

Als de kinderen slapen, ligt ook Dhirai heerlijk bij Maruschka naast de stoel totdat Erik thuiskomt. Met z’n drieën een laatste rondje lopen en wat spelen. Bij thuiskomst een laatste hapje brokken en dan gaat de twee nacht beginnen. Wanneer Maruschka dit dagboekverslag zit te tikken, liggen Erik en Dhirai heerlijk rustig te slapen. Het zal mij benieuwen voor hoe lang…

Omdat een jonge pup enorm veel energie en tijd kost, is het wel laat voordat het dagboekverslag wordt geschreven, maar het is nog net geen twaalf uur…Welterusten.

 

Dinsdag 26 september

 

Gelukt. Een heerlijke nachtrust. Af en toe gaf Dhirai een klein piepje. Hand bij de bench en er was weer rust en vertrouwen. Tot kwart over zeven, want toen kwam er leven in huize Warta. Alhoewel, Erik was al ruim twee uur geleden vertrokken.

Eerst snel wassen, aankleden en dan er op uit met Dhirai. Vrij snel kwam er enorme plas. Lekker verder gewandeld totdat meneer het voor gezien hield en lekker op zijn kont ging zitten. Daar sta je dan ergens midden in de wijk, maar we zijn thuis gekomen. We hebben intussen wel de indruk dat Dhirai zijn grote behoefte niet doet terwijl hij aan de riem meegaat. Zodra we thuis zijn en zijn riem afgaat, gaat hij op z’n gemak zitten poepen. Optillen en buiten zetten werkt nog niet. Hij stopt met poepen als buiten weggezet wordt. Vervolgens rent hij als een gek weer terug naar huis, om meteen (deze keer in de garage) zijn behoefte te doen. Maar we geven niet op…

Het leven gaat verder. De beide dochters, Michelle en Kayleigh, zijn al klaar om naar school te gaan. Kayleigh had de inmiddels bekende broek met touwtjes aan. En zwierende touwtjes zijn een machtig mooi speeltje voor Dhirai. Hij probeert dan ook regelmatig in de touwtjes te happen. Soms dus ook mis. Telkens weer moeten we Kayleigh uitleggen dat dit een vorm van spelen is en Dhirai dit niet doet om echt te bijten. Ze zou toch inmiddels beter moeten weten.

 Samen gaan Dhirai en Maruschka de ontbijt boel opruimen. Ja samen, want Dhirai loopt in een straal van een halve meter rond en tussen haar benen mee. Waar Maruschka gaat, is Dhirai. Zelf een privé bezoekje aan het toilet lijkt onmogelijk…

 Kauwend op een kluifje wordt Dhirai eens lekker gekamd. Na een half uurtje is de grap er vanaf. Dan maar stofzuigen. Dat  is nu een dagelijks ritueel aan het worden. Ook nu geldt; waar Maruschka is, is Dhirai. Dhirai vindt het prachtig, lekker in de weg lopen. Het lukt niet om voor de eerste koffie visite de benedenverdieping te stofzuigen. Tijdens de koffie ligt Dhirai weer heerlijk uit te rusten van een drukke ochtend. Als de visite weggaat, is het plas en poeptijd. De plas komt zo snel dat Dhirai nog net kan opstaan. Het poepen lukt deze keer wel buiten. Alleen zonder riem. En inderdaad legt Dhirai een in mum van tijd een flinke drol op een keukenpapiertje op het grasveld voor de deur. Samen lopen we, zonder riem weliswaar, met de poep in een zakje weer naar huis. Dit gaat wonderbaarlijk goed. We gaan proberen dit vol te houden. Snel de tafel dekken, want de beide meiden komen thuis een boterhammetje eten. Intussen krijgt Dhirai een bakje brokken en water. Dan volgt een dutje onder de tafel.

 Wanneer de telefoon gaat, is Dhirai gelijk weer wakker. De meiden zijn al naar school. Maruschka heeft bij alles een grote hulp. Wasmachine leeghalen, droger vullen, was vouwen en ga zo maar door. Als het niet meer interessant is, gaat Dhirai ergens op kauwen om aandacht te trekken. Afleiden met een van zijn speeltjes lukt nog aardig, maar de vraag blijft voor hoe lang. Rond kwart voor drie gaan weer een rondje lopen en wel tot het eerste hoekje. Hoera!!! Het poepen en plassen doet Dhirai in eens buiten en zowaar, aan de riem. Snel ruimen, want anders krijgen we het aan de stok met de buren als we dat niet meteen doen. Immers voor ons huis is een speelveld met speeltuin. Binnen nog even flink ravotten met een piep speeltje en een kluifje. Om vervolgens als een blok in slaap te vallen.

 Tegen kwart over drie gaan Maruschka en Dhirai samen in de auto richting de kapper. Beide meiden worden geknipt en krijgen een kleurtje. Ondertussen heeft Dhirai buiten veel bekijks. Hij snuffelt flink rond en gaat uiteindelijk uitgeteld bij Maruschka op schoot liggen slapen totdat de meiden klaar zijn. Met  de auto eerst langs de winkel en dan weer terug naar huis.

Dhirai heeft inmiddels flink honger en gaat geduldig op de plek bij de voerbak zitten. Na het eten komt ook Erik thuis. Even knuffelen en dan ligt Dhirai uitgeteld te dromen op de tegels in de keuken. In de buurt van Dhirai zijn nieuwe roedel.

 Gedurende de avond hebben we Dhirai met de regelmaat van de klok naar buiten gebracht om te plassen of te poepen. Vrolijk wandelt hij dan weer zelf naar huis. Hij lijkt er wel een spelletje van te maken. Na het avondeten een rondje wandelen in de schemering bij een meertje waar veel honden worden uitgelaten. Nu waren er geen honden te zien, maar Dhirai loopt letterlijk met zijn neus over de grond achter Erik en Maruschka aan. De terugweg lijkt sneller te gaan. Thuis aangekomen moet je eerst binnen, euh… buiten plassen. Dus daar gaan we weer. Poepen doet Dhirai dan ook maar buiten. Vervolgens lekker samen met het baasje voor de tv om daarna lekker te gaan slapen.

 

Woensdag 27 september

 

Het wordt al een aardig ritueel ’s ochtends. Opstaan, wassen, aankleden en dan wandelen met Dhirai. Allereerst gaat zijn waterkraan open; wat kan ons menneke plassen zeg. Dan wandelen we verder om ook de poep “eruit te lopen”. Werkt goed. Snel naar huis voor een ontbijtje. Vandaag staat er pens op het menu. Gaat er in als koek? Of pens? Wanneer iedereen weer naar school en aan het werk is, wordt Dhirai meteen ook een stuk rustiger. Hij probeert al aardig een gooi te doen naar een hogere rang in onze roedel.

 Wanneer de meiden uit school komen begint Dhirai meteen weer te “spelen”. Een nieuwe poging. Na het eten gaan Maruschka, Kayleigh en Dhirai in de auto naar De Leijen, een meertje in Hensbroek. We maken een klein wandelingetje en doen een spelletje “komen”. Op zich gaat dit wel goed, maar er is wel enige afleiding. Dhirai hoort allerlei honden blaffen, maar ziet er niet een. Ook een overvliegende reiger is interessant. De mensen die nog aan het zwemmen zijn, zijn minder in trek (wie gaat er dan nu ook zwemmen???). Op de terugweg rijden we langs een tuincentrum voor een buitenren. Helaas hebben ze die niet, maar Maruschka is handig en maakt er zelf een. Nu ligt Dhirai lekker buiten, maar de planten blijven heel. Wanneer hij zin heeft, kan hij nu ook binnen gaan liggen.

 Zittend in de zon bellen we met Saskia. Even informeren hoe het leven in Bellingwolde er nu voor staat. Druk, druk, druk, denkt Maruschka. Het is namelijk heel erg moeilijk om aansluiting te krijgen; ze ziet de hele tijd aan de telefoon. Omdat Dhirai graag “strijd” levert met de jongste dochter, raadt Saskia aan om wat meer dominantie spelletjes te doen overdag. Wordt aan gewerkt en we moeten toegeven…het werkt. Als Dhirai op een gegeven moment op zijn rug ligt, duurt het vrij lang voordat hij toegeeft. Maar Maruschka heeft gewonnen, want Dhirai komt nadien snel haar handen aflikken en gaat vervolgens aan haar voeten liggen. Ook Erik krijgt dit bij thuiskomst te zien, want Dhirai is net begonnen aan de volgende poging. Die overigens weer mislukt.

 Wanneer we alle mailtjes hebben doorgenomen, begint Maruschka snel aan het dagboekverslag. Immers: beloofd is beloofd.

 

Donderdag 28 september

  

Een erg onrustige nacht achter de rug. Dhirai blijft piepen en mopperen in de bench ’s nachts. Zelfs buren die ’s avonds laat de hond uit gaan laten, horen hem buiten op straat. Blij dat de buren hetzelfde er over denken: hij moet er maar aan wennen. Rond kwart voor vijf liep de eerste wekker af. Het wordt en dag met veel activiteiten en dus ook geregel. Wie is wanneer thuis of lukt het om elkaar redelijk af te lossen om thuis te zijn. We zijn er door heen gekomen. We weten alleen nu wel dat twee meiden en Dhirai samen thuis (lees wel Dhirai in de bench), geen groot succes is. Michelle kan Dhirai de baas blijven. Zij vindt dan dat Dhirai uit de bench mag, terwijl Kayleigh het daar niet op heeft staan. Er komt dus weer een nieuwe regel bij: naast niet optillen geldt nu ook dat Erik en Maruschka bepalen of Dhirai uit de bench mag.

  Overdag gaat het goed. Van tijd tot tijd een klein wandelingetje (katten geven Dhirai een reden tot blaffen, maar hij zoekt wel steun bij Maruschka en verbergt zich al blaffend achter haar benen) of een speelkwartiertje met een spelletje. De ene keer aan de riem en de volgende keer loslopend. Waanneer meneer geen zin heeft om te komen, gaat Maruschka richting huis. Als de voordeur opengaat en zij een poging onderneemt om naar binnen te gaan, weet Dhirai niet hoe snel hij achter haar aan moet. Stel je voor dat je het vrouwtje uit het zicht verliest…

  Ook Erik gaat wandelen de ene keer met riem, de andere keer zonder. Dat is het handige van een woonwijk die geheel omringd door water, slechts op een manier in gereden kan worden.

 

Vrijdag 29 september

 

Eigenlijk is het geen excuus, maar Saskia had gelijk. Wat een abrupt einde aan het dagboekverslag (en nog vol fouten ook!). Gevolg van een te lange dag (opgestaan om kwart voor vijf en weer thuis om tien uur ’s avonds) met veel werk bij twee verschillende “bazen”. Beloof vandaag verbetering.

Dhirai slaapt erg onrustig bij ons op de slaapkamer. Afgesproken dat een van ons twee komende nacht beneden gaat slapen naast de bench. Komt er misschien nog iemand aan zijn nachtrust toe.

 Als we opstaan, gaan Maruschka en Kayleigh meteen wandelen met Dhirai. Onze vent doet zijn behoefte en plas geen enkele keer in de nacht bench. Deze is kleiner dan de bench in de huiskamer. Na de wandeling gaan we eten en Dhirai drentelt heerlijk tussen alle benen door onder tafel. Af en toe een hapje in schoenen of de tafelpoot. Steeds opnieuw krijgt hij dan een hand op zijn neus. De meiden willen dit eigenlijk ook doen, maar Maruschka wil duidelijkheid voor Dhirai. Alleen zij doet deze handeling, anders weet Dhirai straks niet meer wie er nu eigenlijk de baas is (is dat duidelijk?).

Wanneer de kinderen naar school zijn, legt Maruschka Dhirai in de bench. Veel gemopper van Dhirai. Maruschka negeert dit en gaat naast de bench op de grond het boek lezen van De Hondenfluisteraar. Als het boek uit is, staat de bench al weer enige tijd open zonder dat Dhirai er erg in heeft. Wanneer Maruschka opstaat, komt ook Dhirai onmiddellijk in de benen. Het lijkt wel of hij er op ligt te slapen. Nog even en Maruschka kan helemaal niets meer doen (lukte dat eerder wel dan?).

Om tien uur gaan Maruschka en Dhirai in de auto naar het Hensbroeker meertje. Niet om te zwemmen, maar voor een wandelingetje en een spelletje. Eerst ontmoeten we een vader met zijn drie jarig dochtertje. Die zijn ook samen aan het wandelen. Samen met haar vader wil het meisje wel voorzichtig aaien. Jammer dat mensen te vaak roepen dat het een mooie hond is en vervolgens onze mooie ODH “uitschelden” voor een andere soort. Deze keer leek hij erg op een chawchaw (gelukkig weet ik niet of je het zo schrijft, ODH’s zijn toch veel interessanter en mooier!!!).

 Na de wandeling is het tijd voor een kopje koffie. Dhirai in de bench, Maruschka er naast om alvast te beginnen met de verslaglegging van het dagboekverslag. Misschien wil Maruschka iedere dag wel te veel vertellen. Over enthousiast zullen we het maar noemen.

Ondertussen nog even het antwoordapparaat afgeluisterd (staat altijd aan) en gehoord dat Saskia morgen een bliksembezoekje komt brengen samen met Shinji en Aeryon. Leuk (en altijd welkom natuurlijk), dan ziet Dhirai zijn moeder al weer een keertje. Ben zeer benieuwd hoe dit zal verlopen. Lezen jullie morgen in het …jawel dagboekverslag.

Na het eten en een korte behoefte pauze, gaat Dhirai nog even liggen bijkomen. Menig buurkind is vanmiddag vrij en er spelen er heel wat hier voor de deur. Met als gevolg dat Dhirai niet naar binnen te krijgen is. Zelfs niet met brokjes. Dat duurt even want hij had natuurlijk net zijn bakje leeggegeten. Wat een indrukken die jonge puppen allemaal te verwerken krijgen, is toch niet te bevatten. Soms zie je het dan in de kortstondige slaapjes. Zo ook nu. Languit met af en toe een reflex in zijn slaap. Een pracht gezicht.

 Tegen drie uur gaan Dhirai en Maruschka in de auto richting school. De meiden hadden gevraagd of Dhirai een keertje op school geshowd mag worden. Bij deze.

De onderbouw is vrijdag middag vrij dus zijn er alleen wat grotere kinderen aanwezig. De kinderen uit groep 6 en 8 van Kayleigh en Michelle komen kijken. Dhirai weet niet wat hem overkomt, wat een aandacht. Vooral de jongens vinden hem helemaal geweldig. “Wat een tanden voor zo’n jonge hond en wat is ie groot. Hoe oud is ie ook al weer?”  Ook de leerkrachten kunnen het niet laten een kijkje te komen nemen. Ze hebben tijdens de ouderavond al verteld hoe enthousiast de meiden zijn met de kringgesprekken. Ook nu Dhirai bij ons is, straalt het enthousiasme er vanaf. Ondanks de speelse hapbuien van Dhirai.

Na dit avontuur wat eten en vervolgens ligt Dhirai uitgeteld in de kamer. Van tijd tot tijd gaat hij nu ook zelf een kijkje nemen in de bench. Heeft toch wel iets, of niet?

 Wanneer Erik thuis komt, gaat hij samen met Dhirai “wandelen”. Ons inziens wordt je van wandelen alleen niet nat. Toch? Dhirai wel. Na drie keer bij de slootkant bij ons aan de overkant te zijn weggehaald, is hij de vierde keer op de kop de sloot ingedoken. Hij had wel een beetje pech, kon er zelf niet meer uit (volgens Erik heeft Dhirai zijn A diploma niet gehaald, maar hij is een leek op dat gebied). Erik heeft Dhirai meteen op de kant getild, waar na hij druk schuddend mee naar huis ging. Allereerst goed afdrogen, voordat hij in de bench zijn “zonden” ging overdenken. Dhirai had deze keer zijn eten dubbel en dwars verdiend. Deze enorme indruk, die Dhirai had opgedaan, werd tijdens zijn dromen nog eens dunnetje overgedaan. Druk spartelend en blaffend. Voor ons dubbel pret dus.

 Na al deze belevenissen vandaag moet de komende nacht heerlijk rustig worden. De tijd zal het leren.

Zaterdag 30 september

 

Vannacht voor het eerst in de grote bench in de huiskamer geslapen. Erik heeft wel in de buurt geslapen. Op een paar kleine piepjes na heb ik goed doorgeslapen tot ongeveer 7 uur. Toen begon het normale ochtendritme weer.

Rond negen uur is Maruschka met Dhirai naar de puppentraining gegaan voor de eerste sessie. Dit was heel interessant, grote honden, kleine honden, andere mensen, ga zo maar door. Na een training van een uur, voornamelijk theorie, uitleg en een aantal oefeningen, wilde Dhirai absoluut nog niet naar huis. De terugweg naar huis werd dus opgeluisterd door een concert van Dhirai.

Thuis aangekomen komt er al gauw bezoek. Eerst komen opa en oma uit Drente op bezoek en even later komt ook Saskia. Hierbij kon Dhirai nog enig enthousiasme opbrengen, maar binnen een paar minuten was hij in diepe rust. Onder het genot van een bakje koffie even bijgekletst met Saskia. Pas toen Saskia wegging werd Dhirai weer wakker. Er stond hem nog een verassing te wachten: Mama Shinji en Aeryon. Na een korte maar hevige begroeting werd er weer gezocht naar MELK. Hiervan was weinig meer te vinden. Gelukkig was de herkenning er dus nog. Na even snuffelen gingen Saskia, Shinji en Aeryon weer verder naar hun volgende bezoekadres. Tot 21 oktober mama!!!

In de loop van de middag zijn Erik, opa en Dhirai nog gaan wandelen bij het Hensbroeker meertje. Daar heeft Dhirai lekker staan graven, Erik was hier zo van onder de indruk dat hij vergeten is er foto’s van te maken.

De rest van de middag en avond is Dhirai aardig uitgeteld van alle nieuwe indrukken van vandaag. Het was me het dagje wel. Na de laatste wandeling zijn laatste bakje voer voordat we allemaal gaan slapen.